Višestrukom sadržajnošću, obilatim činjenicama i značajnom istoričnošću, Filmski portreti je jedinstvena knjiga ove vrste i ovakvih dostignuća u nas, koja osvetljava skoro pola veka filmskog stvaranja u našoj zemlji, te otkriva, potvrđuje, utvrđuje i svedoči. Važno je najpre istaći način, metodologiju Čolićevog filmskog gledanja, njegovog doslednog praćenja filmskih predstava, doživljavanja, mišljenja i otkrivalačkih zaključivanja, čime je, zapravo, izgradio svoj kritičarski sistem.
Njegove kritike nisu zasićene teorijskim formulacijama, jer se razvijaju u operativnom smeru i njihovoj praktičnoj primeni. Nisu pritisnute ni estetičkim umovanjem. On daje prednost opažanjima, jer polazi od realnog ostvarenja, a ne od, unapred utvrđenih, teorijskih postavki ili predubeđenja. Zapažanja, doživljaje i utiske ne podvodi pod filmske naučne principe sve dok ne obavi dubinsko ocenjivanje i odmeravanje. Prva, površinska stvarnost prikazanog filma, čak i kad je efektna, njega ne može da zadovolji. Izoštrenim okom i u filmskom mraku traži u delu drugu, skrivenu, slojevitu stvarnost. Čolić se, kao kriti¬čar, uvek oseća dužnim da u filmu nasluti, zapazi i otkrije ono što je dublje, a što nije moguće u prvi mah sagledati. Pravi kritičar to vidi i čini što više da bi i drugi videli.
Sve je to moguće zato što azbuka gledanja Čolića ima mnogo više od 30 slova. Zbog toga on poseduje ne samo istraživač¬ku sposobnost filmskog gledanja nego i analitičku mudrost gledanja.
Posle problema kako Čolić filmski gleda i šta sve vidi, treba pogledati šta sve on posle gledanja filma može da kaže, i kako to kaže. Jer, pisanje kritike, razume se, jeste jedan oblik filmskog stvaralaštva.
Njegovi napisi su nesumnjiva umetnost i kad piše o fil¬movima koji to ne dosežu, te zbog svoje nedovoljnosti ostaju dužni i sebi i gledaocima.
Prema tome, Čolićevo promišljanje i kritika podrazumevaju: širenje i kultivisanje filmskog sagledavanja svakog filmskog dela koje nije samo za sebe, te svaki film procenjuje u odnosu na one koji mu prethode i u odnosu na celokupni život u tekućem vremenu. Završna faza njegove metodologije bila bi: kritičko proveravanje svoga procenjivanja i zaključnog razmatranja.
Follow
