Udruženje filmskih umetnika Srbije se ovih dana (početak decembra 2014.) obratilo javnosti jednim dramatičnim saopštenjem sledeće sadržine:
Rubrika: Film i društvo
Srpski film i kinematografija u ogledalu statistike
Posle devedestih godina prošlog veka, opšte državne, društvene i ekonomske devastacije, srpski film i kinematografija su u novi vek ušli sa sledećim statističkim pokazateljima: u Srbiji je 2000. godine bilo proizvedeno 10 dugometražnih igranih filmova.
BITEF na filmu – film na BITEF-u
Tragajući za novim prodorima u sferi promenjene ljudske osećajnosti nove teatarske tendencije u globalno povezanom svetu nužno posežu za nekim arhetipskim rešenjima iz daleke istorije pozorišta.
Zaslepljujuća prisutnost života
«Pa ovi kao da su juče otkrili film!» Više instinktom nego razumom nekako se napipavao pravac
“Dugi” ili zvučni kadar
U poslednjim brojevima Filma bio je u dva maha postavljen problem „dugog kadra“. Očevidno je da postoje različita tumačenja koja su izbila na videlo u vezi s pomenutim pokušajima teoretske analize jedne tendencije koja je nesumnjiva u savremenoj filmskoj umetnosti – tendencije da se dužina kadra stalno povećava, odnosno da se broj kadrova kojim se jedna filmska sadržina izražava svede na što manju meru.
Radoš Novaković – Između logike razuma i logike srca
Možemo videti da se u filmskom delu Radoša Novakovića mogu naći začeci svih ostalih, kasnijih strujanja u srpskom, odnosno jugoslovenskom filmu. Drugim rečima, još u trenutku svoga rađanja, pedesetih godina prošlog veka, noviji srpski film je zacrtao i svoju celokupnu buduću istoriju.
